Borneo en het eiland Tioman

Op vrijdag 9 augustus gaan we snorkelen op drie locaties, o.a. bij het eiland Ringgis vlak voor de kust. Zaterdag 10 augustus gaan we hier twee duiken maken en dan blijven zondag 11 en een deel van maandag 12 agustus over om te relaxen voordat we weer huiswaarts gaan.

Ik sla vandaag het vogelen over en na een ontbijt gaan we om 09.00 uur naar de receptie waar we opgehaald worden om naar de duikschool te worden gebracht. Daar krijgen we een zwemvest, zwemvliezen en snorkels en wachten af. Caroline is nog niet topfit, maar dat gaat snel over.

We stappen daarna op de boot. De boot is afgeladen met Chinezen en wij zitten er als enige Europeanen bij. Het is ruim een half uur varen naar het eiland Coral Reef dat we al in de verte zien liggen.

Als we vertrekken is het water kalm en het is behoorlijk zonnig. Als we dichter bij Coral Reef Island komen wordt de zee steeds ruwer. We komen dan ook steeds meer bij open water. De boot gaat aardig op en neer en helt af en toe flink over. We verdenken de bestuurder er overigens van een en ander best leuk te vinden en niets te doen om het aangenamer te maken.

De boot gaat ten anker in de luwte van het eiland en wij maken ons klaar om het water in te gaan. Het is leuk dat we deze activiteit met z'n vieren kunnen doen. Voor het eerst snorkelen we vanaf een boot in plaats vanaf het strand.

Er zijn behoorlijk wat vissen te zien in de meest mooie kleuren. Als er echter een grote kwal langs komt verdwijnen alle Chinezen als eersten uit het water. Sytse vindt het juist wel interessant en bekijkt zijn 1,5 meter lange tentakels. Als we na drie kwartier willen vertrekken naar de volgende locatie geeft de motor vreemde geluiden. Dat wordt repareren dus. Na een klein kwartiertje geeft de kapitein het teken dat we weer kunnen varen en dus vertrekken we.

De tweede locatie ligt aan de andere zijde van het eiland en heet Manga Rock, een rots die vol in de wind ligt. Er vliegen Black-Naped en Sooty Terns rond. Helaas kan ik geen fototoestel meenemen tijdens het snorkelen en kan ik er geen foto 's van maken. Tussen de rotsen zitten best veel mooie vissen, maar Gina vindt de golfslag maar niks en gaat al snel terug naar de boot.

Dan gaan we terug naar Ringgis eiland en snorkelen daar nog even. Gina en Caroline houden het voor gezien, maar Sytse en ik gaan nog wel een poosje. Als ook wij het zat zijn, keuvelen we nog wat na op de punt van de boot.

Als we van de boot afkomen zien we een grote groep Makaken die de golfbaan onveilig maken.

Bij het grote zwembad is niet voor iedereen plaats en daarom gaan we na de lunch naar het kleine zwembad, waar nog verschillende bedden beschikbaar zijn. We leggen hier een kaartje en lezen wat.

Aan het einde van de middag gaan Gina en ik een tijdje aan het water zitten en genieten we in de vallende avond van de serene rust. Als ik met de verrekijker de einder afspeur zie ik in de verte een grote groep vogels in de lucht. Het blijken Fregatvogels te zijn. Het zijn er meer dan honderd, maar ze blijven helaas ver weg.

's Avonds neem ik een steak bij het eten en Gina Nasi Lemak. Caroline houdt het bij Noodles en Sytse eet Fish and Chips. Om 22.00 uur liggen we alweer te lezen op ons bed en niet veel later val ik in slaap.

Zaterdag 10 augustus gaan we twee duiken maken bij Ringgis Island. Maar eerst ga ik vroeg in de ochtend nog maar weer eens vogels kijken . De zee is spiegelglad en met Coral Reef Island op de achtergrond liggen de bootjes van de duikschool kalm in de vroege ochtendzon te dobberen.

Het terrein dat direct aan ons huisje grenst, herbergt een behoorlijk aantal vogels. Een juveniele Common Myna stapt deftig over het grasveld. Aan de zeezijde zoekt een Pacific Reef Egret zijn kostje langs de waterlijn, terwijl in de bomen erboven een Dark-Throated Oriole niet zo dichtbij komt als ik wil. De Pacific Swallows zijn minder schuw. Hun verenkleed past prima bij het blauw en rood-oranje van de verweerde ijzeren relingen.

De struiken langs de golfbaan nodigen ook elke dag uit voor een kleurrijk plaatje, dus druk ik nog maar een keertje af.

Om 09.30 uur melden we ons bij de duikschool voor de eerste instructie. De duikschool is een onderdeel van het Berjaya Tioman Beach Resort en ligt op 5 minuten lopen van onze huisjes. Lekker gemakkelijk dus.

We krijgen onze uitrusting en hijsen ons in de strakke wetsuits. Niet dat ik het nodig heb, maar ik zie er met dit pak uit als Superman (tenminste zo voelt het). Er blijkt ook nog een Chinese dame mee te gaan, maar die snapt van de uitleg in het Engels niet veel, begrijpen we al snel. Onze instructeur heet Man en is een aardige kerel.

Als de Chinese dame al een paar meter vanuit de kant met haar fles ondersteboven valt en alleen nog met één arm boven water kan zwaaien, waarschuwt Caroline onze instructeur. "Man" gaat haar "redden", maar ze wil niet meer. Wij vinden dat stiekum niet erg, want nu krijgen we een privéduik voor hetzelfde geld.

Nadat we de instructies met goed gevolg hebben doorlopen, mogen we het water weer uit. Het zonnetje schijnt lekker en we hebben er alledrie zin in. Caroline en Sytse worden als buddy 's aan elkaar gekoppeld en mijn buddy is Man. Ik ga er vanuit dat hij op mij let en ik niet op hem hoef te letten, omdat hij de instructeur is. Dat zal behoorlijk verkeerd uitpakken.

We krijgen volle flessen omgehangen en gaan richting bootje dat ons naar Ringgis Island brengt, dat vlak voor de duikschool ligt en een mooi koraalrif rijk is.

In het bootje klimmen, blijkt met de zware zuurstoffles op je rug een kunst apart, maar het lukt ons gelukkig goed.

Als het bootje ons heeft afgezet maken we, tegen de klok in, een 40 minuten lange duik langs het rif, waarbij we echt honderden vissen zien in de meest mooie kleurvariaties. Man zwemt vlak over het rif en als ik dit imiteer, trap ik tot tweemaal toe tegen een stuk koraal. In plaats van mijn vest iets op te pompen om dit probleem op te lossen, besluit ik iets harder te zwemmen. Dat pakt "dramatisch" uit. Ik geraak steeds voor de groep, maar dat los ik op door steeds rechtsom - met de klok mee dus - een rondje extra te zwemmen, waardoor ik weer - zij het voor korte tijd - achter ons gezelschap uit kom. Als ik tussendoor mijn vest toch maar iets meer lucht geef, ben ik daarmee te ruimhartig en schiet ik als een raket naar de oppervlakte. Als ik daarna het omgekeerde proces ook te snel uitvoer, zak ik als een baksteen naar de bodem. Deze actie kun je beter niet doen als je diep duikt, nu blijft het bij pijn in mijn oren. Met "klaren" los ik het uiteindelijk op. Als we na een kleine drie kwartier weer boven komen, krijg ik de volle laag van Caroline, die ongerust was geworden doordat ik (1) steeds te hard zwom, (2) niet luisterde naar Man, die blijkbaar mij een paar keer geroepen had (zelf niets van gemerkt) en (3) omdat ik steeds naar rechts ging (zie verklaring boven), terwijl we linksom langs het rif zwommen. Als ik later terug bij het resort even weg ben, krijgt Gina dit allemaal te horen. "Ik luisterde niet en Caroline en Sytse hadden geen vis gezien, omdat ze op mij moesten letten", aldus Caroline. Toch fijn als ze zich nog om je bekommeren.

's Middags maken we nog een duik bij Ringgis Island. Nu houd ik me goed aan de afspraken en is het voor iedereen erg leuk. We zien duizenden vissen en een Groene Schildpad, komen daarna terecht in een school met - gelukkig jonge - Barracuda 's en Sytse ziet zowaar nog een Zwartpunthaai. Zo wordt het duiktripje deze dag toch een groot succes. Lekker gemakkelijk met alles voor de deur, zodat je geen tijd kwijt bent met reizen en toch hele leuke dingen kunnen zien.

's Middags nemen we het ervan. Er worden cocktails gedronken op de goede afloop, ik zelf kijk of ik misschien weer Fregatvogels in de kijker krijg en verder wordt er veel gelezen.

Langzaam gaat de zon onder en in het westen kleurt de zon een zilverwitte baan op de zee. In het oosten ligt Tioman nog in de volle zon, onder een oranje gloed.

Er zijn heel veel mooie vlinders te zien in Maleisië. Bij het zwembad zit een Common Bluebottle en een Cruiser zagen we eerder deze dag bij de duikschool.

Het lage water en de ondergaande zon zorgen voor ideale omstandigheden voor het nemen van foto 's met zonsondergang. Caroline en Sytse waden hier door het lage water bij eb.

Links zie ik nog net Ringgis Island, waar we vandaag twee keer een duik hebben gemaakt.

Bij laag water kun je best ver de zee in lopen. Gek genoeg heb ik het nauwelijks gedaan deze vakantie. Misschien dat het waarschuwingsbordje voor de zeesterren mij onbewust hebben tegengehouden. Last van deze zeediertjes hebben we niet gehad.

Het gebeurt maar zelden dat je echt de zon in de zee ziet zinken. Altijd zijn er wel wat wolken aan de horizon die dat verhinderen. Zo ook deze middag.

Ook vanavond dineren we weer in het restaurant van het resort. Het eten is er goed en de prijs alleszins redelijk, dus daarom is de keuze snel gemaakt. Na afloop willen we nog een kaartje leggen, maar als we ons net geinstalleerd hebben gaat een groep Chinezen achter in de zaal religieuze liederen zingen. Die combinatie van zingen en kaarten bevalt ons niet, dus dan maar naar de kamer en al snel zijn we weer verdiept in onze boeken.

Zondag 11 augustus is onze laatste hele dag op Tioman. Ik zit om 08.10 uur al bij het zwembad en houd vier ligbedden bezet. We houden het uit tot 18.35 uur met zwemmen, volleyballen, spelen met de wabobabal, wandelen en lezen.

Vanaf het terras van het zwembad zien we Ringgis Island liggen onder de wuivende palmbomen. een tropisch plaatje dat niet verveelt.

De wabobabal brengt ook zijn geld op. Het zwembad leent zich prima voor het spelen ermee, zonder de bal steeds kwijt te raken.

Aan het einde van de middag komt een White-Bellied Sea-Eagle vanuit zee overvliegen. Deze arenden komen algemeen voor en ik heb ik er al veel gezien in Azië.

Sytse oppert het idee om de laatste avond "steamboat" te bestellen. Hoewel het veel vis en andere zeedieren blijkt te zijn, vinden we het allemaal wel leuk en hebben we er zin in. Het combo zorgt daarbij voor extra sfeer en de muzikale omlijsting.

Het assortiment aan vlees bevat kreeft, krab, mosselen, inktvis, biefstuk en kip. Daarnaast zijn er noodles, eitjes, paddenstoelen en groenten.

Het is niet alleen gezellig, maar het is ook lekker op de gedroogde inktvis na, die zo taai is als een schoenzool. Het eten met stokjes hoort er ook bij. Dit gaat Caroline best goed af.

Na afloop lopen we nog een rondje langs het strand. Bij de beachbar is het combo aan het optreden. Het ziet er gezellig uit, maar we zitten zo vol, dat we besluiten naar de kamers te gaan. Morgen gaan we terug richting Nederland, maar eerst nog even naar Kuala Lumpur.